Montaigu de Quercy
De lente inluiden in het zonnige Zuid-Frankrijk
Ik leerde karen kennen via mijn werk bij Achmea. Toen we elkaar zo'n 3 maanden kenden (en het vrij gezellig hadden) besloten we samen naar Frankrijk te gaan. Haar moeder en stiefvader hebben daar vorig jaar een huis gekocht en van hen konden we een gite huren. Het was een mooie gelegenheid om hen te bezoeken, vooral omdat ze elkaar al een tijdje niet hebben gezien.
We zouden om 6 uur in de ochtend vertrekken. Echter kreeg ik eerst een omleiding voor de kiezen. Toen ik om 06.15 uur bij Karen en Rene's huis stond, was er nog geen levende ziel te bekennen. Boven zag ik het raam open staan, ik hoorde de hele tijd een irritant deuntje maar zag verder niets. Mijn gevoel zei mij dat ik Karen haar wekker hoorde. Ik belde haar maar dat had geen zin. Dan maar irritant vaak de deurbel indrukken en op de deur kloppen. Na enkele minuten deed ze de deur open, ze waren wakker! Bikkel dat ze is, zat ze een half uurtje later achter het stuur en maakten we onze eerste kilometers.
We hadden 1.250 kilometer voor de boeg. Om 21.30 uur kwamen we aan, met nog een uurtje daglicht te gaan. Het was een gezellige maar slopende rit. Toen ik eenmaal de prachtige omgeving zag, was het vooruitzicht van de komende dagen genoeg om dat te vergeten. We kregen een warme maaltijd voorgeschoteld en hadden een gezellige avond waarin ik kennismaakte met Jan en Martine.
De volgende dag namen ze ons mee op pad. Bij een weiland zag ik die prachtige, grote, ronde hooibalen die ik vorig jaar voor het eerst in Tsjechië heb gezien en meteen verliefd op werd. Ik grapte dat ik ooit nog eens op zo'n ding zou klimmen, puur omdat het mij zo leuk leek. Jan ging meteen op de rem en we wandelden het weiland in. Hij ging op handen en knieën zitten en wilde als krukje voor mij dienen. Ik moest op zijn rug gaan staan!! Omg.. Na heel wat gegiechel, getwijfel en gedraal zat ik er na zo'n 5 minuten toch op! Hilarisch! Karen vond de foto's uitermate geschikt voor een boerinnenkalender :P haha.
Vervolgens reden we door naar een prachtig uitzichtpunt, met je raadt het al: De meest prachtige uitzichten over meerdere dorpen in de vallei. Dorpjes zijn hier heel knus met mooie architectuur. Je bereikt ze door de smalle weggetjes tussen de heuvels en groene weiden te volgen. Helaas weet ik niet waar we op dat moment waren en ook niet in welk dorpje we terecht kwamen om lekker het terras op te gaan. We besloten de avond bij Jan en Martine en hebben van alles bij elkaar gescharreld voor happas tappas. Na een paar borreltjes ging de karaoke machine aan. Wat hebben we genoten en gelachen. Heerlijk.
De rest van de week bezochten we verschillende terrasjes en genoten van het heerlijke weer. De afgelopen dagen was het hier tussen de 28 - 34 graden. Op de heetste dag besloten we lekker niets te doen, behalve te overleven 😉
We bezochten een vrijmarkt en aan het einde van de week mochten we nog een dorpsfeest meemaken. Het hele dorp verzamelt tafels en stoelen en zet deze in lange rijen op het plein. Vervolgens bouwen ze tentjes op waar ze allerlei eten en drinken verkopen. Hierbij te denken aan crêpes, mosselen, snacks, verschillende soorten wijn, etc. Voeg daar nog een orkest aan toe en het feestje kan beginnen! Zodra de muziek zijn intrede doet, en de drank vloeit, dan lijkt de taalbarrière spontaan te verdwijnen.
